Obrazy wykonane w technice cyjanotypii ulegają przede wszystkim dwóm rodzajom zniszczenia: zanikowi obrazu i blaknięciu.
Przyczyną zanikania obrazu jest światło widzialne i promieniowanie UV, ponieważ produktem działania światła na błękit pruski jest biel pruska. Na szczęście jest to proces odwracalny (w ciemności, a najlepiej w środowisku lekko kwaśnym i wilgotnym) i cyjanotypia wraca do pierwotnego stanu.
Blaknięcie spowodowane jest środowiskiem alkalicznym pH(>7), niestety z tym jest większy problem, ponieważ zniszczenia są nieodwracalne.
Wnioski z moich doświadczeń i dostępnych badań innych autorów są następujące.
Zanik obrazu nie stanowi żadnego zagrożenia dla cyjanotypii, należy tylko zapewnić jej kontakt z powietrzem i dlatego passe-partout oprawionej cyjanotypii powinno być stosunkowo grube, dzięki temu w oprawie będzie więcej powietrza i cyjanotypia będzie miała czym "oddychać", lubi też od czasu do czasu "pospać" w ciemnościach.
Nie należy przechowywać cyjanotypii w szczelnych foliowych koszulkach, bez dostępu powietrza.
Blaknięcie obrazu możemy zneutralizować głównie na dwa sposoby:
przede wszystkim papier, na którym wykonana jest cyjanotypia nie powinien zawierać żadnych innych dodatków takich jak wypełniacze, optyczne, wybielacze, zasadowe bufory lub barwniki. Do papierów o tzw "trwałości muzealnej" dodaje się alkaliczne bufory, mające za zadanie poprawę ich trwałości, a tym czasem jest to szkodliwe dla cyjanotypii.
Dla trwałości ważne jest też płukanie, które nie powinno być zbyt krótkie i najlepiej w wodzie lekko kwaśnej.
Odpowiednio wykonana i przechowywana cyjanotypia na pewno przetrwa wiele lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz